نتایج بررسی‌های تلسکوپ هابل: یک روز در اورانوس طولانی‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم

شهر آرارانیوس ؛ در اول ژانویه ، Voyageer 2 اولین – و تاکنون – فضاپیمایی بود که اورانوس و اخترشناسان را با داده های خود کاوش می کردند ، دوره غول پیکر را به مدت دو ساعت ، دو دقیقه و 2 ثانیه قرار دادند. این تخمین براساس منابع رادیویی منتشر شده توسط قطبی سیاره سیاره و اندازه گیری میدان مغناطیسی است. این تعداد به بستری برای محاسبه مختصات و ترسیم نقشه ها از سطح اورانوس تبدیل شده است. یک مطالعه جدید نشان داد که دانشمندان ممکن است مجبور شوند برخی از این نقشه ها را مرور کنند.

برآورد اولیه در مورد داده های Voyageer حاوی عدم قطعیت ذاتی است که منجر به یک گروه 2 در خط طول طولانی شده است. برای حل این مشکل ، تیمی از اخترشناسان به سرپرستی لورن لامی از رصدخانه پاریس ، با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی هابل که بین 1 تا 2 جمع آوری شده بود ، قدم ارورا را دنبال کردند.

لامی در بیانیه ای گفت: یادداشت های ثابت هابل بسیار مهم بود. “

به گفته محققان ، اکنون می توان از این روش برای تعیین میزان چرخش هر توده آسمانی با میدان مغناطیسی و مقعد ، نه تنها در منظومه شمسی بلکه در سیارات خارج از قطب و سایر جهان های دور استفاده کرد.

این تصویر سه نقاشی را نشان می دهد که هر کدام فعالیت اورانوس و اورارا را نشان می دهد. این تصاویر در تاریخ 1 ، 2 و 5 اکتبر ثبت شده است.

طبق این مطالعه جدید ، برآورد به روز شده از دوره چرخش اورانوس یک سیستم هماهنگی قابل اطمینان تر برای غول یخ فراهم می کند ، که انتظار می رود برای چندین دهه دقیق باقی بماند تا کارهای آینده بتوانند داده های دقیق تری را ارائه دهند.

این تحقیق در مجله نجوم طبیعت منتشر شده